به هشتم که شد عاج چون آبنوس

د درگه خروش آمد و بانگ کوس

سپاه از دَرِ هندوان شد روان

همان شادمان گشته پیر و جوان

سه منزل بشد تندبر با سپاه

[...]

خورد عیاری بدان دل‌خسته باز

با وثاقش برد دستش بسته باز

شد که تیغ آرد زند در گردنش

پارهٔ نان داد آن ساعت زنش

چون بیامد مرد با تیغ آن زمان

[...]

الا ای جان و دل را درد و دارو

تو آن نوری که لَم تَمسَسهُ نارو

تو درمشکات تن مصباح نوری

ز نزدیکی که هستی دور دوری

ز روزنهای مِشکات مشبک

[...]