حجابِ ره آمد جهان و مدارش

ز ره تا نیندازدت بر مدارش

به باد دی و تابِ تیرش نیرزد

نعیمِ خزان و نسیمِ بهارش

نه با راحت وصل او رنج هجرش

[...]

الحذر ای غافلان زین وحشت آباد الحذر

الفرار ای عاقلان زین دیو مردم الفرار

ای عجب دلتان نبگرفت و نشد جانتان ملول

زین هواهای عفن زین آب‌های ناگوار

عرصهٔ نادلگشا و بقعهٔ نادلپسند

[...]

طفلی هنوز و بستهٔ گهوارهٔ فنا

مرد آن زمان شوی که شوی از همه جدا

جان از درون به فاقه و تن از برون به عیش

دیوِ لعین به هیضه و جمشید ناشتا

امروز سکه ساز که دلدار ضربِ تست

[...]

راهی است سوی کوی تو چون موی توای محتشم

باریک و تاریک و سیه طولانی و پرپیچ و خم

بسیار در وی عقده‌ها چون عقده‌های توبه تو

بسیار در وی دام‌ها چون دام‌های خم به خم

ذکر تو ورد هر زبان در مسجد و درمیکده

[...]

نامه آرا که نامه آغازد

مبدء گفت نام او سازد

اول هر سخن سزد نامت

ای که کونین سرخوش ازجامت

زان چه آید به فکر بیرونی

[...]

به نام آنکه بی نام و نشان است

نهان از جمله در جمله عیان است

نهان از هرچه چه پنهان چه پیدا

عیان از هرچه چه زشت و چه زیبا

عیان یک ذره بی خورشید او نیست

[...]

چو بی رنگ جهان رازدبه بی رنگی جهان آرا

مخور نیرنگ‌رنگ‌آخرگرت‌رنگی است از مبداء

جهان آرای بی صورت به شکل خویش کردآدم

توزینسان سغبهٔ صورت زنسل آدمی حاشا

تراهم صورت خودپای بند راه معنی بس

[...]