مرحبا ای عندلیب خوش نوا

فارغم کردی ز قید ماسوا

ای نواهای تو نار مؤصده

زد به هر بندم هزار آتشکده

باز گو از نجد و از یاران نجد

[...]

دل به محبوب ده که زنده شوی

شه شوی شاه، گر تو بنده شوی

بندگی کن که زندگی یابی

زندگی خود ز بندگی یابی

خواجه این مفلسی ز بیکاری است

[...]

ملک الملوک فضلم به فضیلت معانی

ز من و زمان گرفته به مثال آسمانی

نفس بلند صوتم جرس بلند صیتم

قلمِ جهان نوردم علم جهان ستانی

سر همتم رسیده به کلاه کیقبادی

[...]

ای ناظر نقش آفرینش

بردار خلل ز راهِ بینش

کاین هفت حصارِ برکشیده

بر هزل نباشد آفریده

هر ذره که هست اگر غبار است

[...]

بس که شنیدی صفت روم و چین

خیز و بیا ملک سنائی ببین

تا همه دل بینی بی حرص و بخل

تا همه جان بینی بی کبر و کین

پای نه و چرخ به زیر قدم

[...]

بالای هفت طاق مقرنس دو گوهرند

کز کاینات و هرچه دروهست برترند

از نور تا به ظلمت و از اوج تا حضیض

از باختر به خاور و از بحر تا برند

هستند ونیستند و نهانندو آشکار

[...]

بود گنج دو عالم در سه گوهر

کز آنها می‌شود کامت میسر

یکی در جوع دایم دومین جود

سیم در ذکر حق آن اصل مقصود

ترا چون گشت دایم ذکرش ای دل

[...]