ابتدا میکنم بنام خدا

موجد عالم فنا و بقا

آنکه نی ضد بود نه ند او را

نیستش کس شریک در دو سرا

نی ز کس زاد و نی کسی از وی

[...]

باز گردیم از این حدیث دراز

قصه‌ی شمسِ دین کنیم آغاز

چون غلوشان بر او ز حد بگذشت

دشمنی‌شان ز حد و عد بگذشت

شمس تبریز رفت سوی دمشق

[...]

قطب از جمله است چیز دگر

تا چه سر دارد او عجب در سر

که ندارد زقالشان گرمی

نکند هم ز حالشان گرمی

قرب ایشان بنزد او بعد است

[...]

گرچه الاست منزل ره دان

راه دیگر در اوست بی‌پایان

ره دو نوع است یک گذر ز خود است

این چنین راه را کران و حد است

زانکه هستی تن بود محدود

[...]

این جهان همچو لیل و آن چو نهار

این بوَد چون دی آن بوَد چو بهار

خواب غفلت از آن شده است گران

که میِ لیل بی حد است و کران

ساقیِ لیل خلق را ز شراب

[...]

گر بدی نور اولیا پیدا

آسمان و زمین شدی رسوا

بنمودی عظیم خرد و حقیر

همچو موئی میان طشت خمیر

گفته ‌ اند ار خرد شدی پیدا

[...]

جهد را نیز هم از ایشان دان

که ز گفتارشان شده است عیان

گر نگفتی بطالبان احمد

که عبادت کنید بهر احد

روزه دارید و هم نماز کنید

[...]