تو دیداری از آن در روشنائی

تو داری این زمان دید خدائی

تو اینجا ذات پاک کبریائی

که رد هر چیز صنعی مینمائی

تو در کون و مکان بود خدائی

که داری با حقیقت آشنائی

تو هم گر همچو او در شرک آئی

شوی مردود از عین خدائی

ز دست خوداگر چه در بلائی

چه غم داری چو کل عین خدائی

چرااندیشه کرد از بیوفائی

در این شرک او زید اندر خدائی

کنون چون خویش دید از بیوفائی

نباشد مر ورا عین خدائی

الا ای هوشمند اکنون کجائی

کیت آخر رسیده درخدائی

اگر اینجایگه عین خدائی

مکن با جان جانت بیوفائی

تو پیدا این چنین پنهان چرائی

از آن کز ذات خود بی منتهائی

بقا با تست گرچه در فنائی

درآخر آن زمان کلّی بقائی

بوقتی کز سرشت خود برآئی

کسی گردی و آنگاهی خدائی

همه کورند اندر آشنائی

همه یک اصل و مانده درجدائی

اگر این دیدهٔ دل برگشائی

ترا روشن شود سرّ خدائی

ترا وصلست اینجا آشنائی

که بیشک در فنا کلّی بقائی

چو میبینم همه نور خدائی

مرا زانست اینجا روشنائی

تو دانائی و جمله رهنمائی

هر آنکس را که خواهی درگشائی

چو ترک خویشتن کردی خدائی

از آن اسرار از وی مینمائی

ورا دیدار اسرار خدائی

حقیقت ذات پاک مصطفائی