ای عجب جائی که آنجا شد دلم

رفتن آنجا مینماید مشکلم

از شراب عشق چون لایعقلم

کی تواند شد خموشی حاصلم

زود خواهد بود کاین جان و دلم

فرقتی جویند از آب و گلم

گفت ای دارندهٔ لوح و قلم

این جهان وآن جهان از تو علم

عرش و فرش و لوح و کرسی و قلم

از توشان شد علم در عالم عَلَم

عقل سودا کرد بیحد بر دلم

هر زمانی سخت تر شد مشکلم

دید آدم عرش با لوح و قلم

بعد از آن، آن نور عالم زد علم

عشق پیغمبر فتاد اندر دلم

تا شود آسان حدیث مشکلم

گفت من رازی که دارم در دلم

با تو تقریری کنم زین مشکلم

صاحب تفسیر و اسرار و قلم

در میان قوم گشته چون علم

راز تو اینک درین لوح دلم

گشت پیدا گرچه بُد این مشکلم

هستی تو گشت پیدا در دلم

راز مشکل گشت اینجا حاصلم

پرده را بردار و کن فانی دلم

زانک در پرده عجایب مشکلم