ایختم رسل که بی نظیر آمده‌ای

از غیب بمقبلان بشیر آمده‌ای

خوش دلکش و نغز و دلپذیر آمده‌ای

ای کوکب صبح اگر چه دیر آمده‌ای

ای محرم پردۀ نهان خامۀ راز

وی هشته رسل به درگهت روی نیاز

موسی مدهوش ان ترانی در طور

پیچیده صلای من رآنی بحجاز

ای نصرّ لعمرک افسر شاهی تو

جبریل فرومانده ز همراهی تو

اینجا که محمد رسول اللهی

آگاه نیم زلی مع اللّهی تو

ای فخر رسل که دیر باز آمده‌ای

شک نیست که از راه دراز آمده‌ای

از لحن حدیث لی مع الله پیداست

ای خواجه که از کجا فراز آمده‌ای

ای عرش بر این سریر سلطانی تو

مهمانی بزم دوست ارزانی تو

این مشعله ها که بر رواق فلک است

شمعی است برای شب مهمانی تو

از نقطۀ توحید کسی آگاه است

کاور با حد زمیم احمد راهست

دو پای علی بدوش اوادنی چیست

لائی که به لا اله الا الله است

بر مخزن غیب باب مفتوح علی است

گیتی همه کشتی و در او نوح علیست

آنروح که مبدء حیات همه اوست

بر قالب آفرینش آنروح علیست

اندر شب آتش افروز علیست

تغییر دهندۀ شب و روز علیست

دل گفت علی مصوّر الارحام است

گفتم حاشا که صورت آموز علیست

در وصف علی که هر که رائی دارد

کفر است خدائی که خدائی دارد

لیک از نباء عظیم باید دانست

کاینطرفه خبر چه مبتدائی دارد

در سرّ و عیان مظهر اسرار علیست

در موت و حیات مصدر کار علیست

از جای دو انگشت عدوکش پیداست

کاین خلق رقود کهف و بیدار علیست

بر مسند کبریا نه جز جای علی

بر دوش نبی سزا نه جز پای علی

دادی گوهی خرد بیکتائی او

گر ذات نبی نبود همتای علی

ایزد که بجود خودستائی کرده

وز گنج نهان پرده گشائی کرده

ز اوصاف کمال قسمت ذات علی

بود آنچه سزاوار خدائی کرده

عنوان منزّه از نعوت است علی

بر ذات حق آیت ثبوتست علی

زان ناقه سواری و حضور شب دفن

پیداست که حی ولایموتست علی

غالی بیخود علی پرستی نکند

در کیش نصیر چیردستی نکند

زور می از اندازه برون حوصله تنک

میخواره چرا سیاه مستی نکند

ای آنکه حریم کعبه کاشانۀ تست

بطحا صدف گوهر یکدانۀ تست

گر مولود تو بکعبه آمد چه عجب

ای نجل خلیل خانه خود خانۀ تست

ای شوکت ایزدی برازندۀ تو

جز تو همه ماسوای حق زندۀ تو

از کار من خسته تغافل تا کی

آخر نه توئی خدا و من بندۀ تو

تا حسن ازل پرده گشائی کرده

ز آئینه صنع خودنمائی کرده

ننگیخته صورتی پس از ذات نبی

مانند تو تا خدائی کرده

ایداده وجود را صفای دگری

ظاهر ز تو نور کبریای دگری

گر بود خدای دگری غیر خدا

من فاش بگفتمی خدای دگری

روزیکه به پرده جز تو ای تو نبود

درخلوت قدس کس بجای تو نبود

منظور حق از آینه پردازی صنع

جز جلوۀ روی حق نمای تو نبود

ای سرّ خدا که ره بر اسرار تو نی

جز حیرت و صمت چاره در کار تو نی

زانسوی دگر خدای گفتن بتو کفر

زین سو صفتی دگر سزاوار تو نی