زینب چون دید خسرو دین مانده بی‌معین

رفت و گرفت دست دو طفلان نازنین

آورد آن دو تا گل گلزار خویش را

با چشم اشکبار به نزد امام دین

گفتا که خواهم ای شه خوبان ز جان کنم

[...]

تا توانی ای دل از وضع جهان بنما کنار

کاین عجوز دهر هر دم فتنه آرد بکار

چون عروسان خویش را ر جلوه می‌دارد ولی

کینه جوزالی بود مکار و زشت و نابکار

تو گمان داری که این شهد است نوشی روز و شب

[...]

چو شاه تشنه جگر راه کارزار گرفت

پی قتال به به کف تیغ آبدار گرفت

ز وحشت عدم و انقلاب خود عالم

خط امان زدم تیغ پر شرار گرفت

میان معرکه آمد به یک جهان هیبت

[...]

یا حسین ای جان فدای نام غم‌افزای تو

کرده ما را دل کباب اندوه جان‌فرسای تو

چون به راه حق برای شیعیان سر داده‌ای

ای سر ما شیعیان قربان خاک پای تو

کاش می‌شد جسم ما از تیغ بران چاک چاک

[...]

چون محمدباقر از حکم خداوند حکیم

بر سرش افتاد شوق قرب خلاق رحیم

دید نبود این جهان را جز غم و رنج و تعب

زحمتش بار گران و محنتش دردی الیم

دیده بست از فطرت پست لئیم روزگار

[...]

خوشا بر طبع والای محمدباقر صامت

خوشا بر نیکی رای محمدباقر صامت

رقم زد بهر تاریخ وفاتش خامه (حاجب)

جنان گردید ماوای محمدباقر صامت