منم در پای عشقت رفته از دست

به خلوت خورده می‌، تنها شده مست

اگر چه کار خسرو می‌شد از دست

چو خود را دستگیری دید‌، بنشست

بسی سوگند خورد و عهدها بست

که بی کاوین نیارد سوی او دست

گهی بر نار سیمینش زدی دست

گهی لرزید چون سیماب پیوست

اگر کالای صد بکری برَد مست

به هشیاری هشیاران کشد دست

در آورد از سر مستی به دو دست

فتاد آن جام و شیشه هر دو بشکست

چه‌گویم چون شکر؟ شکر کدامست؟

طبرزد نه که او نیزش غلام است

به خوزستان درآمد خواجه سرمست

طبرزد می‌ربود و قند می‌خست

گهی باز سپید از دست شه جَست

تذرو باغ را بر سینه بنشست

ملک روزی به خلوتگاه بنشست

نشاند آن لعبتان را نیز بر دست

شکنجه گرچه پنجه‌اش را کند سست

کند سر‌پنجه را در کنگره چست