اجازت داد شیرین باز لب را

که در گفت آوَرَد شیرین رطب را

عقیق از تارک لؤلؤ برانگیخت

گهر می‌بست و مروارید می‌ریخت

نخستین گفت کاِی شاه جوان‌بخت

[...]

انگشت‌کشِ سخن‌سرایان

این قصه چنین بَرد به پایان

کان سوخته‌خرمنِ زمانه

شد خرمنی از سرشک دانه

دستاس فلک شکست خردش

[...]

شبی چون سحر زیور آراسته

به چندین دعای سحر خواسته

ز مهتاب روشن جهان تابناک

برون ریخته نافه از ناف خاک

تهی گشته بازار خاک از خروش

[...]

دگر روز کاین ساقی صبح‌خیز

ز می کرد بر خاک یاقوت‌ریز

دو لشگر چو دریای آتش دمان

گشادند باز از کمین‌ها کمان

دگر باره در کارزار آمدند

[...]