چو شیرین را ز قصر آورد شاپور

ملک را یافت از میعادگه دور

فرود آوردش از گل‌گون رهوار

به گل‌زار مهین‌بانو دگر بار

چمن را سرو داد و روضه را حور

[...]

چو خسرو نامهٔ شیرین فروخواند

از آن شیرین‌سخن عاجز فروماند

به خود گفتا جواب است این‌، نه جنگ است

کلوخ‌انداز را پاداش سنگ است

جواب‌ِ آن‌چه بایستش دریدن

[...]

مجنون چو شنید بوی آزرم

کرد از سر کین کمیت را گرم

با نوفل تیغ‌زن برآشفت

کای از تو رسیده جفت با جفت!

احسنت زهی امیدواری

[...]

صبحدمی با دو سه اهل درون

رفت فریدون به تماشا برون

چون به شکار آمد در مرغزار

آهوکی دید فریدون شکار

گردن و گوشی ز خصومت بری

[...]