ای دل اهل ارادت به تو شاد

به تو نازم که مریدی و مراد

شاه آزاده خسرو عادل

داور ابردست دریادل

همه جان خواهد از عشّاق مشتاق

ندارد سنگ کم اندر ترازو

دردا که ما ز مقصد خود دورتر شدیم

نزدیک‌تر هر آنچه نهادیم گام را

***

گر سیر کعبه و دیر، ور خانقاه کردم

غیر از تو کس ندیدم هرجا نگاه کردم

قصد و مرادم از سیر، روی تو بود لاغیر

گر سیر کعبه و دیر ور خانقاه کردم

[...]

محمد ملک دین را زینت و زین

کمان ابروی بزم قاب قوسین

علی مقصود جزو و مقصد کل

به ذیلش جمله را دست توسل

چشم مسافر چو بر جمال تو افتد

عزم رحیلش بدل شود به اقامت

فضل و هنر ضایع‌ست تا ننمایند

عود بر آتش نهند و مشک بسایند

کیست این پنهان مرا در جان و تن

کز زبان من همی گوید سخن؟

این که گوید از لب من راز کیست

بنگرید این صاحب آواز کیست؟

در من این‌سان خودنمایی می‌کند

[...]

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد (حافظ)

جلوه‌ای کرد رخش دید ملک عشق نداشت

عین آتش شد ازین غیرت و بر آدم زد (حافظ)

پرده‌ای کاندر برابر داشتند

وقت آمد پرده را برداشتند

ساقی‌یی با ساغری چون آفتاب

آمد و عشق اندر آن ساغر شراب

پس ندا داد او نه پنهان، برملا

[...]

فرشته عشق نداند که چیست قصه مخوان

بیار جام شرابی به خاک آدم ریز (حافظ)

باز ساقی برکشید از دل خروش

گفت ای صافی‌دلان دُرد نوش

مرد خواهم همتی عالی کند

ساغر ما را ز می خالی کند

انبیا و اولیا را بانیاز

[...]

نه فلک راست مسلم نه ملک را حاصل

آنچه در سر سویدای بنی‌آدم ازوست (سعدی)

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز

دست غیب آمد و بر سینۀ نامحرم زد (حافظ)

ساقیا لبریز کن ساغر ز می

انتظار باده‌خواران تا به کی

تازه مست جورکش را دور کن

می به ساغر تا به خط جور کن

می به شط بصره و بغداد ده

[...]

باز ساقی گفت تا چند انتظار

ای حریف لاابالی سر برآر

ای قدح پیما درآ، هوئی بزن

گوی چوگانت سرم، گوئی بزن

چون بموقع ساقیش درخواست کرد

[...]

سایهٔ معشوق گر افتاد بر عاشق چه شد

ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود

دیگر از ساقی نشان باقی نبود

ز آنکه آن میخواره جز ساقی نبود

خود بمعنی باده بود و جام بود

گر بصورت رند درد آشام بود

شد تهی بزم از منی و از تویی

[...]