چو ز ایوان مینای پیروزه هور

بکند آن همه مهره های بلور

ز دریای آب آتش سند روس

در افتاد در خانه آبنوس

ز هندو جهان پیل و لشکر گرفت

[...]

چنین تا بقنوجش آورد شاد

پس آن گه در گنج ها برگشاد

مهی شاد و مهمان همی داشتش

که یک روز بی بزم نگذاشتش

سَر ماه چندانش هدیه ز گنج

[...]

چو شد بر جزیره یکی بیشه دید

همه دامن بیشه لشکر کشید

شه لاقطه بود کطری به نام

دلیری جهانگیر و جوینده کام

جهان پیش چشمش به هنگام خشم

[...]

چو شد هفته‌ای شهری آمدش پیش

کهی نزدش از مه بلندیش بیش

همه که دل خاره سنگین ز آب

بسان گیا رسته زو زر ناب

از آن شهریان هر که زآن زر برد

[...]