کنون پهلوانی نگه کن گزین

سزاوار جنگ و سزاوار کین

نه کاووس خواهد ز من نیز کین

نه آشوب گیرد سراسر زمین

سراسر پر آشوب گردد زمین

ز بهر سیاوش بجنگ و به کین

بشد با زبانی پر از آفرین

تو گفتی مگر بر نوردد زمین

بیامد به پیش سیاوش زمین

ببوسید و بر شاه کرد آفرین

چه جستی جز از تخت و تاج و نگین

تن آسانی و گنج ایران زمین

چو بشنید گرسیوز پیش بین

زمین را ببوسید و کرد آفرین

ازو باد بر شهریار آفرین

جهاندار وز نامداران گزین

تن آسانی خویش جستی برین

نه افروزش تاج و تخت و نگین

بدین راه پیدا نبینی زمین

گذر کرد باید به دریای چین

به کین بازگشتن بریدن ز دین

کشیدن سر از آسمان و زمین

سپاسی بود نزد شاه زمین

بزرگان گیتی کنند آفرین

همی بوسه دادند گردان زمین

بران خوب سالار باآفرین

ورا من کشیده به توران زمین

پراگندم اندر جهان تخم کین

بر و یال و کتف سیاوش جزین

نخواهد کمان نیز بر دشت کین

سپاس از خدای جهان آفرین

کزویست آرام و پرخاش و کین

وزین مرز تا پیش دریای چین

همی نام بردند شهر و زمین

یکی شهر دیدم که اندر زمین

نبیند دگر کس به توران و چین

کزانجا برو تا به دریای چین

ازان پس گذر کن به مکران زمین

که فرزند باشد کسی را چنین

دو دیده بگرداند اندر زمین