مخالفانِ تو موران بدند و مار شدند

بر آر زود ز مورانِ مار گشته دمار

مده زمانشان‌ زین بیش و روزگار مبر

که اژدها شود، ار روزگار یابد مار

ای آنکه غمگنّی‌ و سزاواری‌

و اندر نهان سرشک‌ همی باری‌

از بهر آن کجا نبرم نامش‌

ترسم ز بخت انده دشواری‌

رفت آنکه رفت و آمد آنک آمد

[...]

شاه چو بر کند دل ز بزم و گلستان‌

آسان آرد به چنگ مملکت آسان‌

وحشی چیزی است مُلک و این زان دانم‌

کاو نشود هیچ‌گونه بسته به انسان‌

بندش‌ عدل است و چون به عدل ببندیش‌

[...]