بازم نفس به لجه فیضی شناورست

کش کمترین صدف شرف هفت گوهرست

خلدی شکفت بر سر هر شاخ گلبنم

آری بهار طبع مرا رسم دیگرست

فیضی به تازه بر نی کلکم فشانده‌اند

[...]

دوش بزمی داشتم فرخنده چون روی نگار

غم صراحی درد ساغر غصه ساقی می‌خمار

سونش الماس و ریش سینه در ناز و نیاز

نشتر یاس و دل افگار در بوس و کنار

ز آسمان گفتی که می‌بارید آه شعله‌‌‌ریز

[...]

ساقی بیا و از میم آشفته حال کن

مغزم ز ترکتاز طرب پایمال کن

ز‌ آن آفتاب‌منش جرعه‌ای بریز

در جام لطف و بدر غمم را هلال کن

خمیازه‌های مهر به یک جرعه آخرست

[...]