عجب عجب که شب غم به صبحگاه رسید

نسیم وصل سواری ز گرد راه رسید

به فرق سوختهٔ غم در آفتاب ستم

ز سایبان حجاب کرم، پناه رسید

رساند باد به بلبل خبر که گل آمد

[...]

مرا به سینه چو شمعی‌ست جلوه‌گر آتش

ز آب دیده فزون است در جگر آتش

به راه بادیه‌ای آتشم به سربارد

که پای چون بنهم بگذرد ز سر آتش

ستاره سوخته پروانه‌ای‌ست مرغ دلم

[...]

ای قافله‌سالار، غمت راه عدم را

وی سلسله جنبان خم زلف تو ستم را

افسونگر عشق تو ندانم به چه حکمت

سرمایهٔ آسوده‌دلی کرده الم را

هرگه گذری از در بتخانه خرامان

[...]