بدش یادگار آن خداوند دین

یکی باره ازسید المرسلین

جهان تنگ درپیش یک گام او

براق شهادت زحق نام او

یکی گوی زر قرص خور در دمش

[...]

بزرگان که بودند درآن دیار

به پور معاویه بر دوستدار

نبشتند در نامه ی پور بند

بدان زشت کردار ناهوشمند

که مسلم به فرمان سبط رسول

[...]

چو آمد بر پیشگاه بلند

خم ازبهر پوزش به بالا فکند

بیاورد برخسرو دین نماز

بدو گشت لختی ستایش طراز

نخسنین نگه چون به رویش گشاد

[...]

بدی کامل پاک دین داشت نام

به دل کینه ها داشت ازشاه شام

به بن سعد زشت اختر بدسگال

چنین گفت آن کامل بی همال

که بینم بسی زار و پژمان تو را

[...]

دگر روز آب شب که چرخ بلند

جهان را ردای شب ازتن فکند

هوا دم زرخشان رخ هورزد

سر از کوهسار آتش طور زد

سواری پدید آمد از گرد راه

[...]

نه درسر- به جز شور دلدارشان

نه در دل به جز خواهش یارشان

به خود جمله را یار و دمساز دید

به سر نهان محرم راز دید

حجاب ازسر چشمشان باز کرد

[...]

به رخسار مانند تابنده ماه

دو ابروش مشگین دوگیسو سیاه

چو افکند یکران به دشت ستیز

تو گفتی پدیدار شد رستخیز

دم تیغ و همچو باد خزان

[...]

شهنشه چو با دختر این زار گفت

به خواهر از آن پس چنین بازگفت

که پیراهنی دیده بس روزگار

بدانسان که کس را نیاید به کار

بیاور به من تاکه در زیر رخت

[...]

زبان های آتشفشان همچو شمع

در آن تربت پاک گشتند جمع

چگویم چه گفتند و چون گشت کار

قیامت درآن لحظه گشت آشکار

برآمد ز افغان آن قوم آه

[...]

گرت برنشاند به گاه بلند

هم اندازد آخر به چاه گزند

همی تا توانی به نیکی بکوش

تو خاکی چو دریای آتش بجوش

اجل چونکه سال حیاتت شمرد

[...]

سنان ها همی گشت رخشان چو برق

همی خرد، بد پرتو افکن به فرق

ستوران زغریدن سهمناک

دل شیر کردندی از بیم چاک

برید اجل تیغ خونخوارشان

[...]

بیامد زمین را بوسید و گفت:

که رازی مرا هست اندر نهفت

که خود نام آن مرد بودی هجیم

نسوزد تن او به نار جحیم

بدو گفت مختار فرخنده خوی

[...]

هلال غره ی شوّال را زدوده حسام

پدید گشت چو تیغ خدایگان ز نیام

چه روی داده ندانم هلال را کاین سان

خمیده پشت بر آمد ز چرخ مینافام؟

خود ار به روزه گشودن جواز داد چراست

[...]