هرکه او را میل خاطر سوی ارزانی بود

او برنج و خواری ارزانی و ارزانی بود

من بچشم یار از آن خوارم که ارزان یافتست

چون ببینی خواری هرچیز ز ارزانی بود

بر جفای صد شبش ناید پشیمانی شبی

[...]

شاهی که روی او چو به مهتاب تاب داد

در گنبد تن از اسباب باب داد

سیماب فضل او چو بشخص عدو رسید

دشمن ز خون سینه بسیماب آب داد

هر روز رزم خنجر او بی کران بود

[...]

شده پاک از بدی میر ممجد

گشاده دست و منصور و مؤید

تنش صافی تر از جان محمد

بدو دین محمد شده مؤکد

چو تاج الملک با تیغ مهند

[...]

با آن نبرد هیچکس از ماء معین نام

با این نکند هیچکس از خلد برین یاد

در هفتم مرداد بپیروزی موجود

بگذار به پیروزی سیصد مه مرداد

از آب روان آن همه ماننده دجله

از نقش و نگار این همه چون حله بغداد

پیش کف کافیش چه سنگست و چه یاقوت

پیش شل هندیش چه مومست و چه پولاد

این را همه دیبا و پرند آمده پوشش

آن را همه ار زیز و رخام آمده بنیاد

هم مردی و هم رادی و همدانش و هم دین

هم بخشش و هم کوشش و هم دولت و هم داد

آرایش این تابان چون چهره شیرین

فواره آن باران چون دیده فرهاد

بی بد به زیاد آنکه دلش نیک تو خواهد

در غم بزیاد آنکه دلش نیست ز تو شاد

چون رأی ملک روشن و چون طبع ملک خوش

چون دولت شه محکم و چون ملک شه آباد

خورشید همه میران بونصر محمد

کایزد همه فرهنگ و همه فضل بدو داد

با هوش دل پیران با داد جوانان

هرگز نبود خلق بدین هوش و بدین داد

بادست تو دینار بود خوارتر از خاک

با تیغ تو پولاد بود نرم تر از لاد

روی تو روان پرور و رای تو دل آرای

آباد بر این روی و برین رای تو آباد

گیتی چو نیام است و تواش باشی شمشیر

عالم چو عروس است و تواش باشی داماد

دل زبون دارم ز مهر رویت ای ماه آنچنانک

دشمنان دارند جان از بیم شاه شیر بند

شرم بردار از میان و جام می بر دست گیر

بند بگشا از میان و لب ز خندیدن مبند

خسرو توران و ایران میر میران بوالحسن

آن چو خسرو بر سریر و آن چو بهمن بر سمند