مقتدای ملک امام بشر

شاه انصاریان دین پرور

هم خداخوان و هم خدادان بود

شاه دین،نور چشم اعیان بود

آنکه دیوان ورای کیوان داشت

[...]

روضة المذنبین احمد جام

آن نهنگ محیط بحر آشام

آسمانست پر مه و پروین

بوستانیست پر گل و نسرین

رحمت ایزدی بجانش باد

[...]

گاه با خود نشسته ام ز بدی

گاه برخاسته ز فکر خودی

من درویش زار بی دل و یار

مدتی در هوای آن دلدار

بوده ام گه ز خاست،گه ز نشست

[...]

نقطه سه باشد ای گزین آرا

چون شنیدی بگوی : سلمنا

اسودیه بیاضییست یقین

سیه تن احمدیه را می بین

یک تسو و دو تسو و سه تسو

چند باشد کم تسو؟ تو باز گو

یک تسو باشد، ولی، ای خواجه‌تاش

هرچه خواهی باش، با ما بد مباش

کسانی که در عشق پرورده‌اند

در آیت درایت طلب کرده‌اند

تو واقف نه‌ای، این حکایت مگوی

به چوگان عرفان توان برد گوی

عزیزان،که راهی به حق برده‌اند

[...]

خری از پایگاهی کرد فریاد

که دوران سلوک حق برافتاد

ز مردان خدا کس در جهان نیست

وگر بودند باری این زمان نیست

حدیث او خلاف عقل و دینست

[...]

چون وصلت قاسم بخدا بی شکیست

آنجاکه منم غمزه وغم هردو یکیست

الا،ای شاهباز ملک لاهوت

مقید مانده ای در دام ناسوت

چو در ملک دو عالم پادشایی

چرا از نقد معنی بی نوایی؟

کنون بشنو ز جبار جهاندار

[...]