همه دان غیر خدا نیست، همه دانش ما

غیر ازین نیست که : هستی همه دانیم او را

عین هستیست، ببینید،مگویید که : چون؟

غیر او نیست، مگویید، مگویید : چرا؟

قاسمم، قاسم انوار، که اسرار ازل

نیست پوشیده ز من، خلق چه دانند مرا؟

همه دانم، بخدا و همه دانم او را

همه دانند که اندر همه دانند مرا

نصب کردست مرا دوست برفع سخنی

که برو نفع جهانی متوقف باشد

کسر نفسست مرا عادت دیرینه وگر

جر کنم در مدد کسر مضاعف باشد

مرا علم ازل در سینه دادند

عجب علمی ولی درسی ندادند

مرا سه حال حالی گشت معلوم

که شیخ چله را درسی ندادند

گر نگویم دگر بخواهد گفت

آنکه بروی ببست دربان در

کافران فرنگ و روم و تتار

همه از قاسمی مسلمان تر

یا رب، بحق لطفت کو جان عاشقان را

بهر ظهور اسما پیدا کند مظاهر

از جود بی دریغت بخشای بندگان را

یا عصمتی در اول، یا توبه ای در آخر

اشتیاقم به ملاقات تو چندان که مپرس

احتیاجم به مراعات تو چندان که مپرس

دارم امید عنایات تو چندان که مپرس

شادم از ذوق مناجات تو چندان که مپرس

گر ببینی عارفی یا طالبی

هر دو از روی حقیقت متفق

این یکی را حمد گو آن را ثنا

زان که این مست حق است آن مستحق

تجلی می‌کند شاهد پس از چندین عجب بر ما

ولی از کثرت پرده کماهی دیدنش نتوان

ورای پرده قاسم را به حق راهی‌ست پنهانی

که می‌بیند به فضل حق ازل را با ابد یکسان

هله! ای مردم مکاره پرتلبیسو

«لعنة الله علیکم و علی ابلیسو»

چند در سیرت مردان خدا طعنه زنید؟

«قاس فی آدم ابلیس و انتم قیسو»

میر زمانه، خسرو گیلان و تاج شاه

دلها نگاه دار، که اینست شاهراه

دانی گناه چیست؟فراموشی خدا

حق را نگاه دار، که وارستی از گناه

میرسید، کزین آل عبا

تی سعادت همیشه پاینده

برد الاغ مرا بشهر تو دزد

نیست پیدا، نه مرده، نه زنده

جَمالَ غرّةِ عَیْنی رَأَیتُ فی سلمی

فَزادَ بَهْجَةَ قَلْبی وَ زالَ لی اَلَمی

رَأَیْتُ غرّةَ وَجْهِ الحَبیبِ، قُلْتُ: سَلام

فَقالَ لی: وَ عَلیْکَ السَّلامُ، یَابْنَ عَمی

ای برادر، گر ره صورت روی

تا قیامت بوی معنی نشنوی

جان جاویدان اگر خواهی، بخوان

مثنوی معنوی مولوی

حکمت یونانیان حصار نگردد

از ضرر تند باد قهر خدایی

حکمت امجد شنو، ز ملت احمد

پیر کهن دیر دهر خواجه سنایی

من بنده روی توام، ای باده پرست

وز نرگس مخمور تو جانم شده مست

چون پرتو دیدار تو ظاهر گردد

مارا بسر کوی تو یک هی هی هست

گر جانم گویم، عاشق پیشین شماست

ور دل گویم، بنده مسکین شماست

خلق دو جهان طفیل تمکین شماست

گر کافر و مؤمنست، بر دین شماست

تا بر سر کوی عاشقی منزل ماست

سر ازلی و ابدی حاصل ماست

تا نشئه عشق تو در آب و گل ماست

سر نامه نام‌ها بنام دل ماست

دل عاشق چشم ترک مستانه تست

تو شمعی و عالم همه پروانه تست

جان و دل ما عاشق و دیوانه تست

تو خانه دل شدی و دل خانه تست

عاشق که سمندر نبود خر کوفست

صوفی که قلندر نبود موقوفست

رندی که نه پارسا بود نامردست

زاهد که نه شاهدیش باشد بوفست