خنک آن دل که ز تیمار تو خرم گردد

خرم آن سینه کز اندوه تو بی غم گردد

هر که را سینه ز اندوه تو بی غم نشود

کی دل از تاب غم عشق تو خرم گردد

پرتو شمع جمالت چو پراکنده شود

[...]

کای ضمیرت با بر گوهر بار

برده تاب نجوم و آب بحار

سخنت راز وحی را تفسیر

قلمت نقش غیر را پرگار

گفت از جود، حاتم طائی

[...]

وه که پیدا می کند هر دم ز روی روشنش

فتنه ای در زلف شهر آشوب و چشم پر فنش

چشم او هر ساعت آبستن به روزی روشنست

خط دستورست پنداری شب آبستنش

هر سحر پیراهنی در بر قبا کرد آسمان

[...]

دوش بیخود ز خود جدا گشتم

با خدای خود آشنا گشتم

نظری بر دلم فکند کز او

کاشف رمز انبیا گشتم

ببقای ابد رسیدم از آن

[...]

ای سپهر رفعت قدر تو در وصف النعال

کعبه ی دنیا و دینی قبله ی جاه و جلال

طور موسای دمی معراج عیسای روان

روضه رضوان عقلی نقطه خط کمال

گرنه روحی پس چرا هرگز نیندیشی ز مرگ

[...]