منم که شهره به سرگشتگی به هر کویم

فتاده در خم چوگان عشق، چون گویم

هوای گلشن فردوس برده از خاطر

نسیم روح فزا، خاک آن سر کویم

چنان ز خویش تهی گشته ام، ز جانان پر

[...]

نوبهار فرّخ آمد، نوبت بستان بود

نوبت بوستان و گاه سیر سروستان بود

ساحت گیتی عبیر آگین چو صحرای ختن

چون شمیم زلف جانان باد مشک افشان بود

هرطرف بینی نظر بر لاله و گل اوفتد

[...]

به ماند بر سریر کامرانی

شهنشاه مظفر جاودانی

خدیو دادگستر ناصرالدین

شرف افزای دیهیم کیانی

جهانداری که زد بر خوان احسان

[...]