وفایی شوشتری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰ این قوم که نام زهد بر خود بستند از زهد ریایی دل ما را خستند زنهار، فریبشان «وفایی» نخوری کاین قوم به ابلیس لعین همدستند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره افرادی است که به ظاهر زاهد و پارسا خود را معرفی می‌کنند، اما در واقعیت نفاق و ریاکاری دارند. شاعر به خواننده هشدار می‌دهد که به این افراد اعتماد نکند زیرا آنها با شیطان همدستند و دل‌ها را می‌شکنند.
هوش مصنوعی: این گروه که خود را زاهد می‌نامند، با زهدی که فقط برای نمایش است، دل ما را خسته و آزرده کردند.
هوش مصنوعی: مواظب باش، فریب این افراد را نخور، چون این مردم همدست شیطان هستند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تیراندازان همه گرو در بستند
بردند گمان که با ملک همدستند
آخر همه عاجز و خجل بنشستند
وز شرم ملک تیر و کمان بشکستند
چشم و دل من که هرچه گویم هستند
در خصمی من به مشورت بنشستند
اول پایم بر درغم بشکستند
واخر دستم ز بی غمی بر بستند
شبهای جهان مگر بهم پیوستند
و اختر همگی چو خفتگان مستند
ای صبح بزن نفس، دمت بربستند؟
وی چرخ بگرد، چنبرت بشکستند؟
آنها که زدام بُت پرستی جستند
بردل در نیستی و هستی بستند
پا بر سر و روی جمله اسباب زدند
وز تنگ دلی و تنگ دستی رستند
زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند
یکباره در روزه بما در بستند
تا پای و سر شام و سحر نشکستند
تا روز و شب از آمد و شد ننشستند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.