|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از ناامیدی و دلگیری خود سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که اگر دوستانش او را رها کنند و به دشمنانش توجه کنند، به سمت دشمن خواهد رفت. همچنین، اگر در میان گل‌ها گرمی و زیبایی احساس کند، به همان سمت می‌روید. در نهایت، با احساس ناراحتی و ناامیدی به زندگی‌اش اشاره می‌کند و می‌گوید حتی در دل خاکستر و ناکامی، میل به رفتن به مکان‌هایی همچون سیر هند گلخن دارد. این شعر نشان‌دهنده‌ی پوچی و تیره‌روزی شاعر است.
هوش مصنوعی: اگر دوستم به من بی‌محلی کند و به سوی دشمن برود، حتی اگر از طرفی در گلستان بوی خوشی به مشامم بخورد، باز هم به آنجا می‌روم.
هوش مصنوعی: من از زندگی تیرگی و ناراحتی بسیار رنج می‌برم و به همین دلیل، چون آتش در زیر خاکستر پنهان شده‌ام. احساس می‌کنم در قفس تنهایی محبوس شده‌ام و برای فرار از این غم و اندوه، به جایی مثل گلخن، جایی گرم و پرحرارت می‌روم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.