آنچه دل را می نوازد درد بیدرمان اوست

آنکه جان را زنده دارد آتش پنهان اوست

دیده از مکتوب زخم تازه ای روشن نکرد

دل شهید انتظار قاصد پیکان اوست

تا غبار غیر ننشیند به طرف دامنش

سرزمین دیده من عرصه جولان اوست

گرم شد بازار چاک سینه در فصل بهار

نکهت پیراهن گل گردی از دامان اوست

هر که از یاد تو شد در مصر تنهایی عزیز

گر به بزم وصل یوسف جا کند زندان اوست

از دلم چون غنچه می روید شکستن هر نفس

شیشه من خانه زاد ساغر پیمان اوست

عشق هر جا از کمال خود سخن گوید اسیر

شاه بیت آفرینش حرفی از دیوان اوست