خوش دری بر روی ما بگشاد باز
آفتابی در قمر بنمود باز
جام و پیمانه به ما بخشید او
می به پیمانه به ما پیمود باز
مخزن اسرار را در باز کرد
گنجها ایثار ما فرمود باز
آفتاب حسن او چون رو نمود
مه ز نور روی او افزود باز
دیر آمد خود بر ما زود رفت
گفتمش جانا مرو نشنود باز
عقل شهبازیست خوش پرواز کرد
در هوای عاشقی فرسود باز
نعمت الله را به ما انعام کرد
عالمی از نعمتش آسود باز
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف لحظه‌ای شیرین و روحانی می‌پردازد که در آن دری از عشق و خوشبختی به روی شاعر گشوده می‌شود. در این لحظه، عشق و زیبایی همچون خورشید و ماه خود را نمایان می‌کنند و شاعر از عطای عشق و شراب معرفت بهره‌مند می‌شود. شاعر به عشق اشاره می‌کند که پناهگاه روح و دل اوست و در نهایت از نعمت‌های الهی و آرامش حاصل از آن صحبت می‌کند. تمامی این مفاهیم با زبانی شاعرانه و زیبا بیان شده‌اند.
هوش مصنوعی: در این بیت، اشاره به این است که درهای خوشبختی به روی ما باز شده و نور محبت و شادی همچون آفتاب در آسمان ظاهر شده است.
هوش مصنوعی: او به ما جام و پیمانه داد و ما هم از او شراب نوشیدیم.
هوش مصنوعی: خزانه‌ی اسرار را گشود و فرمود که گنجها به خاطر ایثار ما نمایان شد.
هوش مصنوعی: وقتی که خورشید زیبایی او را نمایان کرد، ماه هم به خاطر درخشش چهره‌اش نور بیشتری گرفت و روشن‌تر شد.
هوش مصنوعی: او دیر به سراغ ما آمد و خیلی زود رفت. به او گفتم: عشق من، نرو؛ ولی او حرفم را نشنید.
هوش مصنوعی: عقل همچون پرنده‌ای شاد و آزاد است که در فضای عشق به پرواز درآمده، اما در نهایت خسته و درمانده بازمی‌گردد.
هوش مصنوعی: خداوند نعمتی بزرگ به ما عطا کرده است که با آن، جهانی از آرامش و راحتی به وجود آمده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.