|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان تأثیر عشق و معشوق بر زندگی و نگاه فرد می‌پردازد. شاعر خود را در دنیایی پر از عشق و شور و شوق می‌بیند که در هر زمان و مکان احساسی جدید و متفاوت دارد. او عشق را همچون بحری بی‌پایان می‌داند که هر لحظه رنگ و بویی متفاوت دارد و خود را فراتر از زمان و مکان احساس می‌کند. در نهایت، او به این نتیجه می‌رسد که هر کس در دنیای عشق خود غرق شده و به نوعی به نعمت عشق متصل است.
هوش مصنوعی: ای تو که در هر کلامی عمق و وسعت داری، حتی اگر در هر گوشه‌ای از شهر دیگری باشی.
هوش مصنوعی: چشمی دارم که در آن تصاوییری زنده و جاری است، به طوری که در هر گوشه، جوی آب تازه‌ای دیده می‌شود.
هوش مصنوعی: من عاشق و سرمست از شراب هستم و هر لحظه رنگ و بویی جدید از محبت و عشق را تجربه می‌کنم.
هوش مصنوعی: من در این دنیا وجودی ندارم و دنیای خاصی برای خودم ندارم؛ دنیا متعلق به توست و من به دنیای دیگری نیاز دارم.
هوش مصنوعی: هر کسی که در عشق غرق شده، نعمت خداوند برای او دریایی دیگر است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر یکیشان را یکی فری دگر
مرغ جانشان طایر از پری دگر
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.