آنها که مقربان شاهند
بیرون ز سفیدی و سیاهند
تشریف صفات کرده در بر
وارسته ز جبه و کلاهند
بر تخت قدم شه قدیمند
در ملک حدوث پادشاهند
بسیار بلا کشیده اما
بگذشته زلا و لا الهند
بر تارک مهر چرخ تاجند
بر فرق سپهر عشق ماهند
معصوم و مجرد و سلیمند
آسوده ز طاعت و گناهند
مانند به ذات نعمت الله
نی افزایند و نی بکاهند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره مقربان و درباریان شاه صحبت می‌کند. آنها از لحاظ ظاهری از سیاه و سفید فارغ هستند و مقام و مرتبه‌ای ویژه دارند. این افراد در بین پادشاهان و در سلطنت خود جایگاه بلندی دارند. هرچند سختی‌ها و بلاها را تجربه کرده‌اند، اما از دنیا و مشکلات آن عبور کرده‌اند. آنها نمادهایی از پاکی، بی‌گناهی و آزادگی هستند و از طاعت و گناه رها و آسوده‌اند. در نهایت، آنها به خاطر ذات الهی، نه چیزی به خود افزوده و نه چیزی از دست می‌دهند.
هوش مصنوعی: آنهایی که به دربار شاه نزدیک هستند، نه به خوبی و نه به بدی تعلق دارند.
هوش مصنوعی: صفات و ویژگی‌ها، آدمی را از ظواهر ظاهری مانند جبه و کلاه آزاد کرده و به او مجال می‌دهند تا به اساسی‌ترین و واقعی‌ترین وجود خود پی ببرد.
هوش مصنوعی: در عرصه قدرت، پادشاهان قدیمی همچنان در جایگاه خود پابرجا هستند و بر سرزمینی که همیشه در حال تغییر است، حکمرانی می‌کنند.
هوش مصنوعی: سختی‌های زیادی را تحمل کرده، اما از آن همه مصیبت به سلامت گذشته است.
هوش مصنوعی: خورشید در آسمان مانند تاجی بر سر دارد و عشق همچون ماه در آسمان می‌درخشد.
هوش مصنوعی: این افراد پاک و خالص هستند و از انجام کارهای نیک و بد آزادند.
هوش مصنوعی: خداوند نعمت‌هایش را نه افزایش می‌دهد و نه کاهش؛ او همیشه بر اساس حکمتش عمل می‌کند و نعمت‌ها ثابت هستند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.