|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ محدودیت‌های وجود انسانی و تجربیات عشق و درد ناشی از آن است. شاعر بیان می‌کند که وجود مادی و دنیوی در برابر عشق و معانی عمیق‌تر کم‌ارزش است و نمی‌تواند عمق احساسات او را دربر بگیرد. آتش عشق در دل او شعله‌ور شده و اذعان می‌کند که این آتش را نمی‌توان در قالب مادی یا ظاهری جای داد. او از ساقی و مطرب و لذت‌های دنیوی سخن می‌گوید، اما در نهایت می‌فهمد که این ظواهر نیز در برابر واقعیت عشق و درد او ناتوانند.
هوش مصنوعی: وجود و عدم نمی‌توانند در یک جا جای گیرند و منفعت و ضرر نمی‌توانند در یک موضوع جمع شوند.
هوش مصنوعی: ای کسی که می‌گویی برای من وجودی به‌وجود آوردی، اما این وجود در آن حدی نیست که در آن جا بگیرد.
هوش مصنوعی: آتش عشق، دل را مانند عود سوزانده است و پس از این، دیگر نمی‌توان عود را در جاهای محدود جای داد.
هوش مصنوعی: ای ساقی، اینجا کجاست و کجا است آن نوازنده؟ نه ساغری هست و نه جوی آبی که در آن جا بگنجد.
هوش مصنوعی: نگو که چقدر خوشحالم، زیرا آتش و دود در وجودم جا نمی‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.