همه عالم حجاب حضرت اوست
روح اعظم نقاب حضرت اوست
قطب عالم که مظهر عشق است
سایهٔ آفتاب حضرت اوست
عقل کل نفس کل بر عارف
یک دو حرف از کتاب حضرت اوست
می خمخانهٔ حدوث و قدم
بخشش بی حساب حضرت اوست
دل ما سوخت آتش عشقش
خوش دلی کو کباب حضرت اوست
راز خود خواستم که گویم باز
فکر من از خطاب حضرت اوست
در خرابات عشق سید ما
رند مست خراب حضرت اوست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف ویژگی‌ها و عظمت حضرت ولی‌عصر (عج) می‌پردازد. شاعر با بیان اینکه همه عالم و هستی تحت تأثیر ارتباط با اوست، به نقش و مقام بلند او در عالم هستی اشاره می‌کند. او را مظهر عشق و دانش می‌داند و می‌گوید که عشق و شادی در دل انسان به واسطه وجود اوست. در نهایت، شاعر به راز و عشق شدید خود به آن حضرت اشاره می‌کند و می‌گوید که در دنیای عاشقانه، او رها و زنده است.
هوش مصنوعی: تمام هستی پوششی برای ذات پروردگار است و روح بزرگ انسانی نیز به عنوان پرده‌ای از آن ذات محسوب می‌شود.
هوش مصنوعی: محور هستی که نماد عشق است، در حقیقت جلوه‌ای از نور و عظمت وجود خداوند می‌باشد.
هوش مصنوعی: تمام عقل، روح تمام موجودات است و برای عارف، دو کلمه از کتاب خداوند کافی است.
هوش مصنوعی: محل ورود به عالم وجود و جاودانگی، جایی است که بخشش و رحمت بی‌اندازهٔ او در آن جریان دارد.
هوش مصنوعی: دل ما به خاطر عشق او می‌سوزد و خوشی واقعی در کباب شدن در حضور اوست.
هوش مصنوعی: می‌خواستم راز دل خود را بیان کنم، اما فکر و اندیشه من به صحبت‌های او مشغول است.
هوش مصنوعی: در مکان‌های شلوغ و پرهیاهو عشق، ارباب ما، شخصی آزاد و خوشحال است که تحت تاثیر عظمت او به سر می‌برد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.