دل مسند پادشاه عشق است
دل خلوت بارگاه عشق است
سلطان عشق است در ولایت
باقی همه کس سپاه عشق است
عشقست پناه و پشت عالم
عالم همه در پناه عشق است
در مذهب عشق می حلالست
ما را چه گنه گناه عشق است
ای عقل ز مملکت برون شو
کاین ملک از آن شاه عشق است
از ترک دو کون خوش کلاهی
بردوز که آن کلاه عشق است
راهی که به حق توان رسیدن
ای سید بنده راه عشق است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف عشق به عنوان پادشاه و خالق کل هستی میپردازد. دل انسان را به عنوان محل قرارگاه عشق معرفی میکند و عشق را پناهی برای عالم میداند. او بیان میکند که در مذهب عشق، اشتباهات و گناهان قابل بخشش هستند. عقل را به خروج از محدوده خود دعوت میکند، زیرا این عشق است که حاکم بر همه چیز است. در نهایت، او اشاره به این دارد که تنها راه رسیدن به حقیقت، پیروی از عشق است.
هوش مصنوعی: دل جایگاه پادشاهی عشق است و در آنجا مکانی خصوصی برای ارتباط با عشق وجود دارد.
هوش مصنوعی: عشق در حکومت و سرزمینی دیگر حاکم است و هر کسی در این سرزمین پیرو و سرباز عشق به شمار میآید.
هوش مصنوعی: عشق، تنها ملجأ و حمایت جهانیان است و کل عالم در سایه عشق قرار دارد.
هوش مصنوعی: در دین عشق، نوشیدنی حلال است، پس ما را چه گناهی است؟ گناه عشق، خود عشق است.
هوش مصنوعی: ای عقل، از این سرزمین بیرون برو، زیرا این سرزمین متعلق به پادشاه عشق است.
هوش مصنوعی: از دو سوی متفاوت، زیبایی را در کلاهی جمع کن که آن کلاه نماد عشق است.
هوش مصنوعی: راهی که انسان میتواند به حقیقت و هدف واقعی خود برسد، راهی جز عشق نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.