شاه عالم گداست تا دانی
این گدا پادشاست تا دانی
هر خیالی که نقش می بندی
مظهر حسن ماست تا دانی
در محیطی که نیست پایانش
جان ما آشناست تا دانی
دل مجنون به عاشقی لیلی
مبتلای بلاست تا دانی
دُرد دردش بنوش خوش می باش
که تو را این دواست تا دانی
آفتابی و سایهٔ عالم
مر ترا در قفاست تا دانی
نعمت الله به خلق بنماید
هر چه لطف خداست تا دانی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نکاتی از جمله جایگاه انسان و دنیا اشاره می‌کند. شاعر به این موضوع می‌پردازد که شاه و گدا در واقع یکی هستند و هر خیال و تصوری که در ذهن داریم، تجلی زیبایی‌های خداست. در جایی که پایان و هدف مشخصی وجود ندارد، روح ما با آن آشناست. همچنین عشق مجنون به لیلی نشان‌دهنده‌ی نفسی است که در وجود خود گرفتار است. درد و رنج‌ها نیز بخشی از زندگی‌اند و با پذیرش آنها می‌توانیم به آرامش برسیم. در نهایت، نعمت‌ها و لطف‌های خداوند به همه‌ی مخلوقات عرضه می‌شود.
هوش مصنوعی: پادشاهی در دنیا وجود دارد که او خود را گدا می‌داند، تا بفهمی که این گدا در واقع پادشاه است.
هوش مصنوعی: هر تصوری که در ذهنت به وجود می‌آید، نشان‌دهنده زیبایی ماست تا بدانی.
هوش مصنوعی: در فضایی که پایانش مشخص نیست، جان ما با آن آشناست تا اینکه بدانی.
هوش مصنوعی: دل مجنون به خاطر عشق لیلی در درد و رنج زیادی است تا اینکه متوجه شوی.
هوش مصنوعی: درد را با نوشیدن خوشی تسکین بده، زیرا این برای تو دارویی است تا متوجه شوی.
هوش مصنوعی: تو همچون آفتاب درخشانی و سایهٔ عالم دور و بر تو را در بر گرفته است تا اینکه بتوانی بفهمی.
هوش مصنوعی: خدای مهربان نعمت‌هایش را به مردم نشان می‌دهد تا آنها متوجه لطف و رحمتش شوند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
لشکر پادشه بسی باشد
شاه جانیبکی است تا دانی
اختلاف صور فراوان است
ور نه معنی یکی است تا دانی
گر کسی را شکی بود به خدا
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.