ما گوهر بحر لایزالیم
ما پرتو نور ذوالجلالیم
گه نقش خیال یار داریم
گه آینه ایم و گه جمالیم
مائیم مثال خط وحدت
ما عین مثال بی مثالیم
خورشید سپهر جم و جانیم
گاهی قمریم و گه هلالیم
هم سیر کنان به کوی هجریم
هم ساکن خلوت وصالیم
ما تشنهٔ آن لب حیاتیم
وین طرفه که غرقهٔ زلالیم
با نقش خیال روی سید
ایمن ز خیال هر خیالیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به وصف خود و جایگاه انسانی می‌پردازد که همزمان با صفات عالی و روحانی مرتبط است. او خود را به عنوان جواهری در دریای بی‌پایان، نور خدایی، و نماد زیبایی و عشق توصیف می‌کند. همچنین به وحدت و یگانگی اشاره می‌کند و به دوگانگی وجود انسان که گاهی به صورت روشن و گاهی به صورت سایه یا تصویر تجلی می‌کند، اشاره دارد. شاعر همچنین بر تشنگی انسان به زندگی و حقیقت تأکید می‌کند و خود را از زلالی و پاکی احساسات دور نمی‌سازد. در نهایت، او با اشاره به خیال و زیبایی به امنیت و آرامش ناشی از آن اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: ما مانند مرواریدهای بی‌پایان در دریا هستیم و منبع نور و عظمت پروردگار را نمایان می‌سازیم.
هوش مصنوعی: گاهی تصویر محبوب را در خیال داریم، گاهی همچون آینه‌ای هستیم و گاهی هم به زیبایی در می‌آییم.
هوش مصنوعی: ما مانند خطی هستیم که وحدت را نشان می‌دهد و در حقیقت بی‌نظیر و یکتا هستیم.
هوش مصنوعی: خورشید آسمان ما و جان ماست؛ گاهی مانند ماه کامل هستیم و گاهی شبیه هلال.
هوش مصنوعی: ما هم در خیابان‌های عشق در حال گشت و گذار هستیم و هم در فضایی آرام و دلنشین در کنار هم حضور داریم.
هوش مصنوعی: ما تشنهٔ نوشیدن زندگی هستیم، در حالی که خود در آب زلال غوطه‌وریم.
هوش مصنوعی: با تصویر خیالین چهره سید ایمن، همه ما از خواب‌ها و خیالات خود پر شده‌ایم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.