جامع عالمی اگر دانی
نسخهٔ خویش را فرو خوانی
بی همه چون همه تویی همه را
از خودش می طلب که تو آنی
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
جامع عالمی اگر دانی
نسخهٔ خویش را فرو خوانی
بی همه چون همه تویی همه را
از خودش می طلب که تو آنی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم جامعیت و تمامیت انسان اشاره دارد. شاعر می‌گوید اگر انسان واقعی خود را بشناسد و درون خود را به خوبی ببیند، می‌تواند به درک عمیق‌تری از خود و دیگران برسد. در واقع، هر شخصی به نوعی نمایندهٔ تمام انسان‌هاست و در وجود هر فرد، کل انسانیت نهفته است. اشاره به این نکته دارد که انسان باید به درون خود نگاهی عمیق بیندازد تا به حقیقت وجودی خود پی ببرد.
هوش مصنوعی: اگر به درستی خود را بشناسی و به درون‌نگری کنی، می‌توانی به درک عمیق‌تری از جهان و جایگاه خود در آن برسید.
هوش مصنوعی: تو در میان همه چیز و همه کس وجود داری و همه چیز از خودشان به دنبال تو هستند، چون تو همان هستی که به همه معنا می‌بخشی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ور چه کناس را نجس خوانی
آنچه او میکند تو نتوانی
طوبی آن نخل باغ رضوانی
نشود خس گرش تو خس خوانی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.