گویا بگذشتی ز چمن با رخ گلگون
کز گونه تو لاله خجل گشت و دگرگون
زنجیر بود چاره دیوانه ولیکن
ماییم که گشتیم به زنجیر تو مجنون
خطت سپه زنگ چو می برد سوی روم
بر جان من سوخته آورد شبیخون
گفتم که بپوشم مگر این سوز درون را
با آه چه گویم که زند شعله به بیرون
این زرد رخ شاهدی داغ دل ما بود
هم سرخ شد ای شاهدی از دیده پرخون
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت معشوقه‌اش اشاره می‌کند که مانند گل در چمن است و زیبایی‌اش دیگر گل‌ها را خجل کرده است. او از احساساتش نسبت به این معشوقه می‌گوید و می‌افزاید که اگرچه زنجیر عشق دیوانه‌اش کرده، اما خود اوست که نسبت به این زنجیر احساس وابستگی می‌کند. شاعر همچنین به سوز درونی‌اش اشاره می‌کند و بیان می‌کند که با وجود تلاش برای پنهان کردن این احساس، دردش به وضوح نمایان است. در نهایت، او به تغییر رنگ معشوقه‌اش اشاره می‌کند که به خاطر درد دل او رنگش زرد و سرخ شده است. این شعر پر از حسرت و عشق عمیق است.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که تو از کنار گلزار با چهره‌ای زیبا و سرخ گذشتی، تا جایی که لاله‌ها از زیبایی‌ات شرمنده و تحت تأثیر قرار گرفتند و تغییر کردند.
هوش مصنوعی: زنجیر، راه حل مشکل دیوانه است، اما این ما هستیم که خود را به زنجیر عشق تو بسته‌ایم.
هوش مصنوعی: خط زیبایت مانند سپاه زنگی است که وقتی به سوی روم می‌رود، جان سوخته‌ام را مورد حمله قرار می‌دهد.
هوش مصنوعی: گفتم که شاید بتوانم این آتش درونم را پنهان کنم، اما با چهره‌ام چه بگویم که این زبانه کشیدن آتش به بیرون نمایان می‌شود.
هوش مصنوعی: این شاهد با چهره‌ای زرد، نشانه‌ی داغی در دل ما بود، اما حالا که از چشمان پر از اشک ما دید، رنگش نیز سرخ شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه
آیین عجم رسم جهاندار فریدون
بر شاه جهاندار فری باد و همایون
آن غالیه گون زلف بر آن عارض گلگون
شیری است درآویخته از عاج و طبرخون
وان خط سیه چون سپه مورچگان است
بر برگ گل و برگ سمن کرده شبیخون
ای بر لبِ شیرین تو عابد شده عاشق
[...]
تا خط تو برطرف مه آورد شبیخون
از دیده روانست به هر نیم شبی خون
خطی است به خون گل سیراب نوشته
آن سبزه نو رسته بر آن عارض گلگون
سنگی که زدی بر سر ما بیجهتی نیست
[...]
در سینه و چشم آتش آه اشک جگرگون
چه عالی و چه دون
نوروز عجم آمده و عید همایون
نوروز عرب ساز کن از پرده قانون
شاید بنوائی برسانی دل عشاق
گر راست زنی رنگ بآهنگ همایون
گلبانگ عراقی برد از راه حجازم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.