... تنی کش ز برگ گل آزار بود

پر از زخم تیغ او بار بود

از آن حوض رحمت همی بوتراب ...

... چرا پشتش انداختی بر زمین

چو دوشت تهی ماند از بار عشق

چرا دور گشتی ز سالار عشق ...

... سمند شهنشاه زار و نوان

دگر باره آمد سوی قتلگاه

به بدرود زد بوسه بر پای شاه ...

... ببین از عطش چون بنفشه کبود

نگر سوخته بارگاهی که بار

سروش اندر آن خواستی چند بار

بسی با نیار گفت زاینگونه درد ...

... پریشان نمود اندر آن شام تار

دو پیچیده گیسوی کافور بار

بگفت ای خداوند بالا و پست ...

... نهادش بر خردسالان شاه

که نک تحفه ی ایزدی بارگاه

بخوردند آل علی ع زان غذا ...

... که بد سالیان شاه درآن دیار

دگر باره آهنگ آنجا کند

که بر تختگاه نیا جا کند ...

... پدیدار شد از ره کربلا

یکی کاروان بسته بار از بلا

سرآهنگ آن کاروان بر سنان ...

... که بهر شما دست هاتان چه کشت

چه بار بزرگ از گنه بسته اید

چه زشتی که بر خویش پیوسته اید ...

... سرش را به شمشیر زهر آبدار

بریدید تشنه بر رود بار

پس آنگاه پورش حسن ع رابه ران ...

... درخت جهان را نمود آشکار

خدا تا چنین میوه آرد به بار

از آن باغ کون و مکان آفرید ...

... بگفتا چو من کیست بد روزگار

نهادم به خود بار چندین گناه

شدم در دو گیتی از آن رو سیاه ...

... بپوشند خود را ز نامحرمان

گرت هست از جامه چیزی به بار

برو بهر این بی پناهان بیار ...

... بیفتاد و برخاک بسپرد هوش

گمانشان که یکباره مرده ست مرد

بهشتند او را درآنجای فرد ...

... که دلتنگ شد احمد ص از کارتان

گشودند آن مردم زشت بار

به پا شد یکی دیر در آن دیار ...

... چه کارست این شرمی ازکردگار

که با چشم خود دیده ام چند بار

پیمبر بر این لب بسی بوسه داد ...

... بخود گفتم آن به که در این دیار

به بازارگانی گشادم چو بار

برم ارمغانی به سالارشان ...

... گرش بوی خوش هدیه آرد کسی

بسی مشک و عنبر گرفتم زبار

برفتم پی دیدن شهریار ...

... بدش حجره ی ام سلمه مکان

چو رفتم مرا داد برخویش بار

بدیدم چو آن چهره ی نور بار

مرا گشت روشن دل از چهر او ...

... امانشان بدادیم این چند گاه

که سنگین نمایند بار گناه

عذابی بود بهر ایشان به کار ...

... اگر چند از گردش روزگار

من استاده ام پیش تو اشکبار

ولیکن به چشمم از آن کمتری ...

... که بر دوزخت اهرمن رهبر است

بفرمود پس با یزید اشکبار

که این تخم زشت از تو آمد ببار

کنون بخش دستوری ام تا همی ...

... ز دانش به ما داد رخشندگی

دگر بردباری و بخشنده گی

زبانی سخنگو تنی زورمند ...

... به مهمانی خویش معراج داد

منم زاده ی آنکه هنگام بار

چنان گشت نزدیک با کردگار ...

... به روی پرستنده گان آبروی

ز بیم خدا روز و شب اشکبار

به پیش بلا کوه سان بردیار ...

... یکی باغ بد دانش او را نهال

همه بار او بینش لایزال

به ملک خدا شاه و فرمانروا ...

... وزو بگذری جمله خردند و خوار

موذن دگر باره بر زد ندا

که نبود خدایی به غیر از خدا ...

... سیه گشت از گرد غم روی مهر

شدند اهل آن بارگاه اشکبار

که غم را دران هیچگه نیست بار

سپردند زنیسان چو یکچند راه ...

... به نزدیکی از رازها با خبر

اگرشهد بارد به ما یا شرنگ

ز حمدش نیاریم کردن درنگ ...

... حسین علی ع کشته گردید زار

ابا یار و اولاد و خویش و تبار

زن و کودکانش بگشتند اسیر ...

... ز غم دست چندان بزد بر جبین

که بار دگر رفت هوشش ز سر

تو گفتی ز گیتی برون شد مگر ...

... ز فرخ گهر دوده ی نامدار

کزان شاخ آمالش آید به بار

خدایش یک پور بخشد دلیر ...

... زبس کشته افتاد بر روی هم

شد از بار آن پشت ماهی دژم

براهیم فرخ در آن رزمگاه ...

... و یا شیرکوشنده یا پیل بود

اگر بار دیگر نبرد آورد

سر این سپه زیر گرد آورد ...