... که عزم همرهی در موکب فخر زمن دارد

حسن خان میر دریا دل جواد و باذل و بادل

که او را خسرو عادل امین و موتمن دارد ...

... بر خوان نعمت اوگردون کمینه آوند

کنزی ز بخش اوست دریا و گنج و معدن

رمزی ز دانش اوس استا و زند و پازند ...

... وگر برق خلاف اوکشد یک شعله درگیتی

چه جای خار صحرا کاب دریا را بسوزاند

خداوندا بدان ذات خداوندی که گر خواهد ...

... هرچه در خوان بقا ماحضر آمیخته اند

ابر و دریا نه ز خود اینهمه گوهر دارند

باکف داور فرخنده فر آمیخته اند ...

... ماه نو گویی با باختر آمیخته اند

گاو سرگرز به دریای کفت پنداری

کوه البرز به بحر خزر آمیخته اند ...

... نه جان پاک که بی جایی اختیار کند

نهنگ لجه فضلست و دست او دریا

از آن عزیمت دریا نهنگ وار کند

گرفتم آنکه بود در شاهوار سخن ...

... خون آن قدر خورد که به رنگ جگر شود

از آب هفت دریا تف سنان تو

نگذارد آن قدر که پی مور تر شود ...

دوش برگردون بسی تابان شهاب آمد پدید

بس درخشان موج زین دریای آب آمد پدید

تخت شاهنشاه ایرانست گفتی آسمان

بسکه از انجم درو در خوشاب آمد پدید

سبز دریای فلک از هر کران شد موج زن

بر سر از موجش بسی سیمین حباب آمد پدید ...

... لله الله ناشده یک قطره آبش در جگر

هفت دریا را ز بیمش انقلاب آمد پدید

لیله البدرین اگر خوانند امشب را رواست ...

... از دل و دستش که جود مطلقند

خواری دریا و کان آمد پدید

با دو چشم حق نگر شد آشکار ...

... از خاره و پولاد فروزان شود آذر

دریا شود از تف حسام تو چنان خشک

کز ساحت او بال ذبابی نشود تر ...

... جز دامن شاهش نبود جایگه آری

جز در دل دریا نبود مسکن گو هر

چون چهره نهد شاه به رخسارش گویی ...

... شود از اهتزاز باد گرزش نه فلک فانی

بدان آیین که بر دریا حباب از جنبش ب صرصر

نهنگی غوطه زن در نیل چون پوشدبه تن جوشن ...

... ز موج فوج و فوج موج خون شد عرصه هامون

چو دریابی که پیدا نبودش از هیچ سو معبر

بدن شد باده نوش و دشت کین بزم و اجل ساقی ...

... گردون به پیش کاخ تو خجلت بر از زمین

دریا به نزد جود تو حسرت کشدز شمر

هر هشت جنت از گل مهر تو یک نسیم ...

... طراز مسند و ایوان و نام آور رزم

عدوی معدن ه ر دریا ه ر بدسگال ذر

جهان مجد و محیط سخا و ابر کرم ...

... گر دست من تهی بود از سیم و زر چه باک

دارم دلی چو دریا لبریز ازگهر

گنج رضا وکنج قناعت مرا بس است ...

... گرچه رسمست که بگدازد از آب شکر

من گهر بودم و آوردم دریا ز دو چشم

گرچه شک نیست که از دریا آرند گهر

می شنیدم که ز همسایه به همسایه رسد ...

... فرخنده شاه راستین کش کان بود در آستین

با قدر او گردون زمین با جود او دریا شمر

مغلوب حکمش چار حد منکوب قهرش دیو و دد ...

... دلی ز جودش نالد به روزگار بلی

به کوه سیم و به دریا در و به کان گوهر

تنی گدازد در مجلسش به عید نعم ...

... به یک تبسم او خار و خس شود شکر

گرفتم آنکه نیارند عنبر از دریا

به یک تحرک زلفش گیا شود عنبر ...

... بود هماره دانا گداز و دون پرور

وگرنه رود و نه دریا چرا چو خار و حشیش

اگر نه رود و نه دریا چرا چو سنگ و گهر

در آن گزیده گرانمایگان نشست نشیب ...

... به خوان نعمت او هشت روضه خوالیگر

چه مایه دارد در پیش طبع او دریا

چه پایه دارد در نزد آسکون فرغر ...

... چه خارا پیش صمصامش چه مغفر

نوالش با دو صد دریا مقابل

جلالش با دو صد دنیا برابر ...

... که گویی آن براقست این پیمبر

و یاگویی یکی دریای زخار

نهاد ستند برکوهان صرصر ...