... محیط بی نیازی در کنار عجز می جوشد

تو ای موج از شکست خویش غواصی مهیا کن

درین محفل که چشم او ادب ساز حیا باشد ...

... چه حسرت ها که دارد نردبان قامت پیری

عروج موج سیلاب از سر این پل تماشا کن

به هشیاری ندارد هیچکس آسودگی بیدل ...

... تو با خود جبهه ای آورده ای ساز عبادت کن

به رنگ موج تا کی پیش پای یکدگر خوردن

به فرش آبروی خویش یک گوهر فراغت کن ...

... به چینی از اشارت آب ده انداز ابرویی

مه نو را به گردون موج دریای خجالت کن

گذشتن از جهان پوچ دارد ننگ استغنا ...

... به راحت واکش و آرایش چتر سلیمان کن

به دریا قطره ی گمگشته از هر موج می جوشد

فرو رو در گداز دل جهانی را گریبان کن ...

... نفس دزدیدنت کیفیت دل نقش می بندد

گهر انگاره ای داری به ضبط موج سوهان کن

ز خاک رفتگان بر دیده مشتی آب زن بیدل ...

... به ذوق امتحان رنگی اگر داری پر افشان کن

به شور ما و من تا چند جوشد شوخی موجت

دمی در جیب خاموشی نفس دزیده توفان کن ...

... اگر آسودگی خواهی چو سنگ آیینه پنهان کن

تحیر می زند موج از غبار عرصه امکان

نم اشکی اگر در لغزش آیی ناز جولان کن ...

... بیدل طلب راحت اگر مقصد جهد است

چون موج گهر بر دل ناکام غلو کن

... چون سحر از یکدگر پاشیدن است اجزای من

ناتوانیهای موجم کم نمی باید گرفت

رو به ناخن می کند بحر از تپیدنهای من ...

... بسکه جولانگاه شوقم اضطراب آلوده است

جاده یکسر موج سیلابست در صحرای من

سایه در دشتی که صد محمل تمنا می کشد ...

... به هر مویم گداز دل رگ ابری دگر دارد

چو مژگان سیلها خفته ست در موج سراب من

ز علم حسرت دیدار بختی در نظر دارم ...

محیط جلوه او موج خیز است از سراب من

ز شبنم آب در آیینه دارد آفتاب من ...

... بیدل از طور کلامم بی تأمل نگذری

سکته خیز افتاده چون موج گهر تقدیر من

... بهشتی رنگ می ریزد ز پرواز غبار من

پریشانی ندارد موج اگر دریا عنان گیرد

گواهی می دهد حالم که بی پرواست یار من ...

... گر به تبسمی رسد صبح بهار وعده ات

آینه موج گل زند تا ابد از غبار من

گر همه زخم خورده ام گل زکف تو برده ام ...

... چه امکانست پیچد ناله ام درگنبد گردون

چو موج باده زین مینا برون جسته ست تیر من

من مخمور صید مرغزارگلشن تاکم ...

... شوق می کارد نفس تا ناله رویاند ز من

شهپر عنقاست موج جوهر آیینه ام

مزد آن صیقل که تمثالی بخنداند ز من ...

... ترا در خانه آیینه دیدم رفت هوش من

نشاندن نیست آسان همچو موج گوهر از پایم

محیط ازسرگذشت آسود تا یکقطره جوش من ...

... خاک می ریزد به فرق عالمی اقبال من

نکته سر بسته موج گهر فهمیدنی است

بر سخن عمری ست می پیچد زبان لال من ...

... کز گریبان فلک دارد تبسم چین من

موج این بحر جنون هنگام توفان مشربی ست

نیست بی تجدید وحشت الفت دیرین من ...

... بسکه چون گوهر قناعت در مزاجم پا فشرد

موج زد ابرام و نگذشت از پل تمکین من

بستن چشمی ست تسخیر جهات اما چه سود ...

... آرزوها بسکه در جیب نفس خون کرده ام

بال طاووس است اگر موج است در دریای من

کو تأمل تا به کنه نسخهء خاکم رسد ...

... عالمی آیینه می پردازد از سیمای من

نقش مهرخامشی چون موج برخود می تپد

در محیط حسرت طبع سخن پیرای من ...

... هر نفس کز دل کشیدم خامشی افشاند بال

می زند موج از زبان ماهیان دریای من

بسکه افشردم قدم در خاک راه نیستی ...

... صافی دل در غبار عرض استعداد رفت

موج می شد جوهر آیینه مینای من

راه از خود رفتنم از شمع هم روشن تر است ...