... به دریا برد از دشت جنون دیوانه ما را

هجوم آبله یعنی حباب موج زنجیرش

ازین صحرای حیرت گرد نیرنگ که می بالد ...

... سر از سودای هستی اینقدر نتوان تهی کردن

که شست این کاسه را یا رب به موج آب شمشیرش

درین وادی تعلق پرور غفلت دلی دارم ...

... اگر صبحست هم از شبنم آبی هست در شیرش

حباب از موج هستی دست طاقت شسته می کوبد

که طاق عمرچون بشکست ممکن نیست تعمیرش ...

... مگر در رنگ خون غلتم دمی بر بستر تیغش

چو موج از عجزگردن می کشد کر و فر امکان

نمایان است توفان شکست از لشکر تیغش ...

... به چشم زخم دلها سرمه گردد جوهرتیغش

زلال آبروها می زند موج از پر بسمل

به کوثر سر فرو نارد تمنا پرور تیغش ...

... شفق بر خود تپد از رشک دامان تر تیغش

به بحر عشق هر موج از حبابی سرخوش است اما

سری کو تا به عرض گردش آرد ساغر تیغش

ندارد موج هرگز درکنار بحر آسودن

به این شوخی چسان خوابیده جوهر در بر تیغش ...

چه لازم جوهر دیگر نماید پیکر تیغش

بس است از موج خون بیگناهان جوهر تیغش

به آیینی که شاخ گل هجوم غنچه می آرد ...

... دماغ دست از آب خضر شستن برنمی دارم

بلند است از سرم صد نیزه موج گوهر تیغش

درین میدان مشو منکر تلاش ناتوانان را ...

... به رنج کلفت تمکین غنا نمی ارزد

چو موج گوهر از آسودگی فشار مکش

ز وضع عافیتت بوی ناز می آید ...

... اگر شخص تمنا دامن ترک طلب گیرد

چو موج آخر گهر بندد به هم آوردن چنگش

به غفلت پاس ناموس تحیر می کند دل را ...

... چسان ز خلوت برون خرامد نقاب نگشوده نازنینی

که ششجهت همچو موج گوهر هجوم آغوش کرده تنگش

قبول نازش نه ای جنون کن سر از گداز جگر برون کن ...

... از الفت دل نیست نفس را سر پرواز

این موج حبابی ست گره در پر و بالش

محمل صفت اظهار قماشی که تو داری ...

چو دریابد کسی رنگ ادای چشم خود کامش

نهانتر از رگ خواب است موج باده در جامش

رساییها به فکر طره او خاک می بوسد ...

... مریض شوق بیدل هرگز آسودن نمی خواهد

که همچون نبض موج آخر کفن می گردد آرامش

ز بس دامان ناز افشاند زلف عنبر افشانش

خط مشکین دمید آخر ز موج گرد دامانش

ز جوش شوخی چشم تماشا می کند پنهان ...

... نگاهش بر نمی گردد اگر برگشت مژگانش

شکست موج دارد عرض بی پروایی دریا

من و آرایش رنگی کزو بستند پیمانش ...

... جام در خون می زند زخم از تبسم کردنش

بی لب دلدار بیدل غوطه زد در موج اشک

عاقبت افکند در دریا گهر گم کردنش

... از زبان است آنچه می آید به گوش

زین محیط از هرزه تازیها چو موج

می برد خلقی شکست خود به دوش ...

... بحر در جیب و ما حباب فروش

تو و صد موج گوهر تمکین

من و یک اشک اضطراب فروش ...

... سحر هر سو خرامد کوچه ها پیداست در راهش

سراپای گهر موج است اگر آغوش بگشاید

گره تاریست کز پیچیدگی کردند کوتاهش ...

اگر زین رنگ تمکین می زند موج از سراپایش

خرام خویش هم مشکل تواند برد از جایش ...

... نگردد زایل از اشک ندامت نقش پیشانی

خطوط موج شستن مشکل است از آب دریایش

ندارد طاقت یک جنبش مژگان دل عاشق ...

... برون از عرض نقصانم کمالش عالمی دارد

نمودم قطره واری موج سر دادم به دریایش

زیارتگاه احوال شهید کیست این گلشن ...

... چه توفانها کز انداز عتاب او نمی بالد

زبان موج می فهمم ز طرز چین ابرویش

در این باغ اتفاق شبنم و گل می کند داغم ...

... که عالم دماغ ختن شد ز بویش

نگه موج خون گشت در چشم بیدل

چه رنگ است یارب گل آرزویش

طرب خواهی درین محفل برون آ گامی آن سویش

بنالد موج از دریا تهی ناکرده پهلویش

گلستانی که حرص احرام عشرت بسته است آنجا ...