... بعیش و ناز در نیکوترین حال

ولی چون چرخ را با کس وفا نیست

بآخر غدر کرد این را دوانیست ...

... بدینسان تا بشد یک نیمه روز

بگشت از چرخ مهر گیتی افروز

ز تاب آفتاب و زخم گرما ...

... بحسرت هر دو خوش درخواب رفتند

چو چرخ پیر خونخواری ندیدم

بجز خون خوردنش کاری ندیدم

چو کژبازست با تو چرخ گردان

بنه رگ راست گردن را چو مردان ...

... وگر زین هر دو بگذشتی چو مردان

برستی از زمین و چرخ گردان

ازین بیغوله قصد آشیان کن ...

... بشب آری تو قدر روز بشناس

خداوندا بلای چرخ گردان

ازین سرگشته گردان بگردان ...

... بر هفت فلک ندید و در هشت بهشت

نه چرخ چو تو پیشرو ده معصوم

چون باز دلم غم ترا زقه نهاد

بر پرده چرخ هفتمش شقه نهاد

ز اندیشه هر دو کون آزادی رست ...

زین راز که در سینه ما میگردد

وز گردش او چرخ دو تا میگردد

نه سر دانم ز پای نه پای ز سر ...

هر روز ز چرخ بیش میخواهم گشت

گاه از پس و گه ز پیش میخواهم گشت ...

قسمی که ز چرخ پرده در داشته ای

گر داشته ای خون جگر داشته ای ...

... از دوستی خویش سرانداز نهایم

عمریست که چون چرخ درین میگردیم

یک ذره هنوز واقف راز نهایم

... با خاک همی شوند ناشاد هنوز

بنگر تو که چرخ صد هزاران سال است

کاین حلقه زد و درش بنگشاد هنوز

چون مرغ دلم حوصله راز نیافت

چون چرخ طریق جز تک و تاز نیافت

گویند چرا میننشیند دل تو ...

... بر پشتی کیست هر زمانی هوسیت

بر چرخ سیاه کاسه بی سر و بن

صد کوزه توان گریست در هر نفسیت

پیوسته زبون روزگار آمده ام

سرگشته چرخ بی قرار آمده ام

چون نآمده ام به هیچ کاری هرگز ...

هر لحظه ز چرخ بیش میباید رفت

گاه از بس و گه زپیش میباید رفت ...

چون هرچه بود اندک و بسیار نبود

در زیر دیار چرخ دیار نبود

هر چند جهان خوشست بگذار زیاد ...

بس داغ که چرخ بر دل ریش کشید

بس جان که به رای سوختن بیش کشید ...

دردا که جفای چرخ پیوسته بماند

وین جان نفس گسسته دل خسته بماند ...

در ماتم تو چرخ سیه پوش بماند

ارواح ز فرقت تو مدهوش بماند ...

... وز آس سپهر سرنگون سوده نشد

بس کس که خیال چرخ پیمود و بسی

تا جمله فرو شدند و فرسوده نشد

ای بس که ز شوق چرخ دوار بگشت

سرگشته شب و روز چو پرگار بگشت ...