هر کو به جهان راه قلندر گیرد

باید که دل از کون و مکان برگیرد

در راه قلندری مهیا باید

آلودگی جهان نه در برگیرد

در راه قلندری زیان سود تو شد

زهد و ورع و سجاده مردود تو شد ...

تا عشق قد تو همچو چنبر نکند

در راه قلندری ترا سر نکند

این عشق درست از آن کس آید به جهان ...

یک روز دلت به مهر ما نگراید

دیوت همه جز راه بلا ننماید

تا لاجرم اکنون که چنینت باید ...

مردی که به راه عشق جان فرساید

باید که بدون یار خود نگراید ...

نادیده ترا چو راه را کردم باز

پیوسته شدم با غم و بگسسته ز ناز ...

در راه تو ار سود و زیانم فارغ

وز شوق تو از هر دو جهانم فارغ ...

... بر کاف کمال کل کلاه آمد عشق

با اینهمه یک قدم ز راه آمد عشق

... روزی اگر از وفای تو برگردم

در مذهب و راه عاشقی نامردم

در وصل شب و روز شمردیم بهم

در هجر بسی راه سپردیم بهم

تقدیر به یکساعت برداد به باد ...

... یا تن که بود که ملک راند بی تو

حقا که خرد راه نداند بی تو

جان زهره ندارد که بماند بی تو

از بهر یکی بوس به دو ماه ای ماه

داری سه چهار پنج ماهم گمراه

ای شش جهت و هفت فلک را به تو راه

از هشت بهشت آمده ای در نه ماه

با من ز دریچه ای مشبک دلخواه

از لطف سخن گفت و من استاده به راه

گفتی که ز نور روی آن بت ناگاه ...

گفتی که چو راه آشنایی گیری

اندر دل و جان من روایی گیری ...

جز راه قلندر و خرابات مپوی

جز باده و جز سماع و جز یار مجوی ...

از خلق ز راه تیزگوشی نرهی

وز خود ز سر سخن فروشی نرهی ...

... زاد آزادی طلب کن چون محمد مردوار

از برای راه سدره گربه ای را زین مکن

گرم رو در راه عشق و با خرد صحبت مجوی

کبک اگر خواهی که گیری ملوح از شاهین مکن ...

... دست شه خواهی که باشد آشیانت همچو باز

چشم سر ز اول بدوز آن راه را بین وین مکن

بر در سلطان نشاید کرد کبکی ره زدن ...

... تا به دوزخ در نگویندت فهم لا یومنون

توشه از تقوا کن اندر راه مولا تا مگر

در ره عقبا بگویندت فهم لا یتقون ...

... زین سبب مقبول او شد فتنه ای بر شرک کفر

زین سبب مقصود او شد سغبه ای در راه دین

زین قلم زن با قلم گر تو نباشی هم نشان ...

... قدر صدر اجل قوام الدین

از پی آبروی راهش را

آب زد ز آبروی روح امین ...

... در شاهان تراست آنچه بماند

صدفست آن بمان به راه نشین

مهر چون عجز شب پرک دیدست ...