سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۲۱ ای شور چو آبکامه و تلخ چو می چون نای میان تهی و پر بند چو نی بی چربش، همچون جگر و سخت چو پی بد عهد چو روزگار و مکروه چو قی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف احساسات و ویژگی‌های انسانی می‌پردازد. شاعر احساسات را به آب تلخ و نای بی‌صدا تشبیه می‌کند و آنها را به بی‌وفایی روزگار و مکر و فریب تشبیه می‌کند. این تصاویر نمایانگر درد و تلخی زندگی و ناپایداری روابط است.
هوش مصنوعی: ای شوق، مانند آبی زلال و در عین حال تلخ مثل شراب، همچون نی هستی که درونش خالی است و در عین حال پر از صداها و نغمه‌ها.
هوش مصنوعی: بدون نرمش و انعطاف، مانند جگر خشک و سخت می‌شوم، مانند روزگار نامناسب و حیل‌گر که کارهای ناپسند انجام می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای طرفهٔ خوبان من! ای شهرهٔ ری!
لب را به سپید رگ، بکن پاک از می
...
...
هستی که ظهور می‌کند در همه شیئ
خواهی که بری به حال او با همه پی
رو بر سر می حباب را بین که چسان
می وی بود اندر وی و وی در می وی
یک روز جمال خویش اگر بنمائی
پرنور شود ز ماه تا ماهی
از آمدن بهار و از رفتن دی
اوراق وجود ما همی گردد طی
می خور! مخور اندوه که فرمود حکیم
غمهای جهان چو زهر و تریاقش می
هست از دم من همیشه چرخ اندر دی
وز شرم جمالت آفتاب اندر خوی
هر روز چو مه به منزلی داری پی
آخر چو ستاره شوخ چشمی تا کی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.