سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۲۷ بختی نه که با دوست درآمیزم من عقلی نه که از عشق بپرهیزم من دستی نه که با قضا درآویزم من پایی نه که از میانه بگریزم من
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر بیان می‌کند که به سرنوشت و عشق خود اختیار ندارد. او نمی‌تواند از دوستش جدا شود، عقلش نمی‌گذارد از عشق شانه خالی کند و هیچ چیز نمی‌تواند او را از مسیر عشق دور کند. در واقع، او به نوعی اسیر عشق و قضا و قدر خود است.
هوش مصنوعی: خوشبختی من در این است که با دوست باشم و عقل من به من نمی‌گوید که از عشق فاصله بگیرم.
هوش مصنوعی: من دستم را به سرنوشت نمی‌زنم و نمی‌خواهم که از این مسیر فرار کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بختی نه که با دوست در آمیزم من
صبری نه که از عشق بپرهیزم من
دستی نه که با قضا در آویزم من
پایی نه که از دست تو بگریزم من
طبعی نه که با دوست در آمیزم من
عقلی نه که از عشق بپرهیزم من
دستی نه که با قضا درآویزم من
پائی نه که از میانه بگریزم من
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.