|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به زیبایی‌های طبیعی و احساسات عمیق خود اشاره می‌کند. معزی، به عنوان نماد خلاقیت و طبع پربار، در برابر زیبایی‌های فلکی و کائنات ایستاده است. او با ذکر زهره و عطارد، نشان می‌دهد که زیبایی و حسرت در زندگی او وجود دارد، و حتی در ماتم‌هایش، طرب و شادی نیز نهفته است. این اشعار نشان‌دهنده تنهایی و یتیمی شاعر در مواجهه با این زیبایی‌هاست.
هوش مصنوعی: پس از مدتی، دوباره خصلت و استعداد طبیعی معزی نمایان شد و به این ترتیب، یار آسمان، عقل و فهم معزی نیز به او پیوست.
هوش مصنوعی: اگر ستاره زهره بر آسمان بیفتد، عجبی ندارد که در حالتی غمگین، طبع خوشحالی معزی بیفزاید.
هوش مصنوعی: به خاطر حسرت بر درهای یتیمان، عطارد مانند یک یتیم در کنار معزای معزی نشسته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.