شغل سرهنگان دین از مرد متواری مجوی
سیرت ابرار را در طبع اضراری مجوی
از هوای فقر مردان کاخ فغفوری مخواه
در سرای سوز سلمان تخت جباری مجوی
در میان دوکدان لاف هر تردامنی
نیزه و گرز و کمان و تیر عیاری مجوی
دل که در سودا غمی شد بینی از بویش مگیر
در خرابهٔ بام گلخن طبل عطاری مجوی
خلعت بوذر نداری گام دینداری منه
قوت حیدر نداری نام کراری مجوی
خار پای راه درویشان آن درگاه را
در کف دست عروس مهد عماری مجوی
هر کسی را نور صدق عشق این ره کی دهد
صورت خورشید را اندر شب تاری مجوی
گرد طاووسان دین گرد و بمان اوباش را
در دهان زاغ پیسه مشک تاتاری مجوی
بر سر طور هوا طنبور شهوت می‌زنی
عشق داری لن ترانی را بدین خواری مجوی
ور تو خواهی نفس شیطان از تو بیزاری کند
نام عشق دوست را جز از سر زاری مجوی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر هشدار می‌دهد که نباید به دنبال مقام و شغل‌های دینی از افرادی بود که از مهلکه‌ها فرار کرده‌اند. همچنین تأکید می‌کند که نباید به ظاهر و مقام‌های گذرا توجه کرد و از فقر و تنهایی پرهیز کرد. شاعر اشاره می‌کند که عشق واقعی نیاز به صداقت و اراده دارد و نباید سراغ دینی که از عشق خالی است رفت. او به انسان‌ها یادآوری می‌کند که نباید در دام فریب و تظاهر افتاد و باید از مظاهر دنیا و بی‌صداقتی دوری گزید. در نهایت، شاعر بر اهمیت صدق و اخلاص در عشق تأکید می‌کند و افراد را به خودآگاهی و احترام به اصل ارزش‌ها تشویق می‌کند.
هوش مصنوعی: سرهنگان دین را نمی‌توان بر اساس کسی که فرار کرده قضاوت کرد. سیرت نیکان را در وجود کسانی که دلایل و شرایط خاص دارند، جستجو نکن.
هوش مصنوعی: از فضای فقر و تنگدستی، از مردان قدرتمند و ثروتمند چیزی نخواسته و در جستجوی قدرت و مقام در خانه افراد سوزان و رنج‌کشیده نباش.
هوش مصنوعی: در میان دو گردو بذرهای نادرست و بی‌پایه‌ای وجود دارد. حتی اگر کسی خود را با هنرهای جنگی چون نیزه، گرز، کمان و تیر نشان دهد، نباید به او اعتماد کرد.
هوش مصنوعی: اگر دلت گرفتار اندوهی شده، از بوی آن غم خود را نبر. در خرابهٔ بام، مانند گلخانه، به دنبال صدا و بوی عطار نرو.
هوش مصنوعی: هر کسی که لباس و شان بوذر، یکی از شخصیت‌های بزرگ اسلامی، را ندارد، نباید خود را در راه دینداری قدم بگذارد. تو هم نمی‌توانی به قدرت حیدر (علی) تکیه کنی و به دنبال نام کرار (شجاع) بروی.
هوش مصنوعی: در این بیت به تصویرسازی جالبی اشاره شده است. نشان می‌دهد که درویشان، که نمایندگان زهد و فقر هستند، در راه خود دچار دشواری و رنج می‌شوند، مانند خاری که در پایشان فرو می‌رود. اما در میان تمام این سختی‌ها، نباید به دنبال ظاهری نورانی و زرق و برق‌دار بود، بلکه باید به عمق معانی و روح معنوی توجه کرد، همان‌طور که عروس در دنیای خود شایسته‌ترین و زیباترین چیزها را می‌یابد. این مفهوم به ما یادآوری می‌کند که زیبایی واقعی در درک و باطن امور نهفته شده است.
هوش مصنوعی: هر فردی نمی‌تواند به سادگی به نور راستین عشق دست یابد؛ بنابراین، در شب تار، به دنبال نور خورشید نباشی.
هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که از مسایل و اتفاقات بی‌اهمیت دوری کن و به دنبال چیزهای گرانبها و ارزشمند مانند طاووسان دین باش. همچنین، از حرف‌های زشت و ناچیز افرادی که ارزش ندارند، دوری کن و به آنها توجه نکن. به عبارتی دیگر، بر روی چیزهای با ارزش تمرکز کن و از حواشی و ناپسندی‌ها فاصله بگیر.
هوش مصنوعی: در بالای کوه، صدای طنبور شهوت را می‌زنی. عشق تو به قدری عمیق است که هرگز نمی‌توانی آن را در این حالت از خفت و پستی بیابی.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی، نفس شیطان از تو دوری می‌جوید. اما نام عشق دوست را جز با دل‌سوزی و دردمندی نخواهی یافت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.