|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به محبوب خود خطاب میکند و از او میپرسد که تا کی باید به او جفا کند و بلا بر سر او آورد. او احساس میکند که دردی عمیق از جدایی و رنج دارد و به محبوبش میگوید که صبرش دیگر طاق شده است. شاعر با استفاده از تشبیهات و تعبیرات مختلف، از احساس تنهایی و نیاز به حضور محبوبش سخن میگوید و به شکلی عاطفی از وضعیت نابسامان خود ابراز نارضایتی میکند.
هوش مصنوعی: هر چه قدر که با من بدی میکنی، تا کی ادامه خواهد داشت، ای محبوب؟ تا کی باید گرفتار این مشکلات باشم؟
هوش مصنوعی: من با تو یک دل هستم و تو هم از غم روی من چون زلفی که دو تا شده، دلخوشیات تا کی ادامه دارد؟ ای محبوب من.
هوش مصنوعی: پیراهن صبر ما در غم دوری تو مانند پارچهای پاره شده است. نمیدانیم تا چه زمانی میتوانیم این وضعیت را تحمل کنیم، ای محبوب.
هوش مصنوعی: ای دلبر، تا کی میخواهی بیروی تو، سنایی را در عذاب بگذاری؟ تو مانند خورشید برای من گرما و روشنی میآوری، اما بیحضور تو حال و روز من همچون سها (پرندهی زیبا) در غم و اندوه است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.