گنجور

 
سام میرزا صفوی
سام میرزا صفوی » تذکرهٔ تحفهٔ سامی » صحیفهٔ پنجم در ذکر شعرا »

۳۰۷- مولانا هوشی شیرازی

دیوانه وش مردی بود و شعر مردم باسم خود میخواند و نوبتی این مطلع مولانا جامی را تغییر داده چنین میخواند :

گریه من کن که مجنون نوحه گر دارد بسی

هوشی تو و جام می و بیهوشی و مستی

کسی گفت این شعر جامی است چرا باسم خود میخوانی جواب داد که چه شود؟ او سنی بود و من شیعه ام . مال سنی بر شیعه حلال است. و من این بیت را از جامی کسب کرده ام . این مطلع را هم شعر خود میداند :

راه خرد مردم هشیار چه دانی

من که با دل صفت آن قد رعنا گویم

اینهم از اوست :

هر چه گویم همه از عالم بالا گویم

جز کوی تو دل را نبود منزل دیگر