مردی ابله و فقیر و گوشه نشین است و اوقات بخرده فروشی میگذراند و با آنکه هر روز او را مبلغی کاغذ می باید که شعر خود مسوده کند از هیچ کس طلب نمیکند و هر روز پانصد بیت میگوید و بواسطه آنکه زیاده از این نمیتواند نوشت بدین اختصار میکند، سن او از نود متجاوز است و پیش از این بچهل سال در یکی از کتابهای خود این بیت گفته :
ز شعرم آنچه حالا در حساب است
هزار و نهصد و پنجه کتابست
از جمله روضه الشهدا، قصص الأنبیاء، تاریخ طبری، کلیله و دمنه، ذخیره ی خوارزمشاهی را در یک جلد گفته!! و آن اشعار موازی دویست هزار بیت میشود!! اما اکثر اشعارش مثل این ابیات اوست که در ساقی نامه خود گفته :
بیا ساقی آن کشتی می بدست
که از صرصر نامخالف شکست
مرا کشتی عمر در بحر غم
شده غرقه در بادبان ستم
برآیم چو اژدر ز دریای غم
نهم رو بگرداب دشت عدم
ز دنیا و فیها فرامش کنم
نهم بر لبم جام و خامش کنم
روزی در مجلسی میگفته که من در اول شعر نتوانستم گفت یکی از بزرگان دین را در خواب دیدم که آب دهان در دهن من انداخت از آن وقت باز مرا قوت شاعری پیدا شده مولانا نثاری تونی در آن مجلس حاضر بوده گفته آن بزرگ آب دهان در ریش تو میانداخته اتفاقا در دهنت افتاده، اما چون او مداح اهل بیت رسول اکرم است و درویش بی ریا هر چه گوید از او عفو میتوان کرد این مطلع از بهترین اشعار اوست :
گر نه هردم ز سر کوی توام اشک برد
عاشقی ها کنم آنجا که فلک رشک برد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
بیت
ساقی نامه
مطلع
هوش مصنوعی: مردی نادان و فقیر است که در انزوا زندگی میکند و بیشتر وقتش را به نوشتن اشعار می‌گذرانید. او هر روز مبلغی کاغذ لازم دارد تا شعرهایش را بنویسد، اما هیچ‌کس را برای این موضوع درخواست کمک نمیکند. او روزانه پانصد بیت شعر می‌سراید و چون بیشتر از این نمیتواند بنویسد، به همین مقدار اکتفا میکند. سن این مرد از نود سال گذشته و در کتابی که چهل سال پیش منتشر کرده، شعری نوشته است.
هوش مصنوعی: از شعر من در حال حاضر، تعداد هزار و نهصد و پنجاه کتاب وجود دارد.
هوش مصنوعی: در میان آثار مختلفی مانند روضه الشهدا، قصص الأنبیاء، تاریخ طبری، کلیله و دمنه و ذخیره‌ی خوارزمشاهی در یک جلد بسیار خواندنی جمع‌آوری شده است. مجموع اشعار این اثر به حدود دویست هزار بیت می‌رسد! با این حال، بیشتر اشعار او مانند این ابیاتی است که در ساقی نامه‌اش نوشته است:
هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، آن لیوان شراب را به من بده که از طوفان قوی و مخالف آسیب دیده است.
هوش مصنوعی: زندگی من همچون کشتی‌ای است که در دریای غم غرق شده و در بادبان آن ستم و ظلم وجود دارد.
هوش مصنوعی: زمانی که از depths دریای غم به سطح بیایم، مانند اژدر می‌شوم و به سوی دشت عدم می‌روم.
هوش مصنوعی: از دنیا و آنچه در آن است چشم پوشی می‌کنم و تنها یک جام در دست می‌گیرم و سکوت را برگزیده و به آرامی می‌نشینم.
هوش مصنوعی: روزی در یک مجلس گفته می‌شد که من در ابتدا نمی‌توانستم شعر بگویم. اما بعد از اینکه یکی از بزرگان دین را در خواب دیدم که آب دهانش را در دهان من انداخت، از آن زمان توانایی شاعری‌ام دوباره به دست آمد. مولانا نثاری تونی که در آن مجلس حضور داشت گفت: آن بزرگوار آب دهانش را در ریش تو انداخت که اتفاقاً در دهانت افتاده است. اما چون او یک مداح اهل بیت پیامبر اکرم و درویش بی‌ریا است، هر چه بگوید می‌تواند مورد عفو قرار گیرد. این مطلع از بهترین اشعار اوست.
هوش مصنوعی: اگر هر لحظه از کوی تو با اشک در چشمانم نباشم، عشق ورزیدن به تو را در جایی انجام می‌دهم که حتی آسمان هم به من حسادت کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.