گنجور

 
سام میرزا صفوی

مردی طالبعلم و فقیر است و در درویشی و کم آزاری کمتر کسی چون او واقع شده این مطلع از اوست:

هزار ناوکت از غمزه بر جگر دارم

هنوز آرزوی ناوک دگر دارم